മഴക്കാലം പതിവുപോലെ വന്നത് പനിയുമായിട്ടായിരുന്നല്ലോ. മഴത്തണുപ്പ് മാറിയെങ്കിലും
പനിച്ചൂട് ഇനിയും മാറിയിട്ടില്ല. പനിക്കും,മഴയ്ക്കും,വെയില്‍ കണ്ണു കാട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന
പകലുകള്‍ക്കുമിടയിലാണ് ഇത്തവണ ചിങ്ങമാസം വിരുന്നു വരുന്നത്. ചിങ്ങച്ചുണ്ടില്‍ പൂപ്പുഞ്ചിരിയുണ്ടോ ? പഴയ തുമ്പ, കീഴാര്‍നെല്ലി.കന്നിപ്പൂ. അരിപ്പൂ.... ഇങ്ങനെ എണ്ണിയാല്‍
നമ്മുടെ പൂപ്പുഞ്ചിരികള്‍..
കണ്ണിലും മനസ്സിലും വിരിഞ്ഞു നിറയുന്ന നിറച്ചാര്‍ത്തുകള്‍ക്കപ്പുറം വസന്ത കാലത്തിന്റെ സുഗന്ധപരാഗങ്ങളായി തീരുന്ന കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു പൂവുകള്‍ ഇന്നെവിടെ പോയി. മഴക്കാലത്തിന്റെ
സ്നേഹസ്പര്‍ശത്തില്‍ പച്ചക്കതിരണിയുന്ന കേരളീയ പ്രകൃതി. പടത്തും പറമ്പിലും തളിരിടുന്ന ഗ്രാമീണ കന്യകകളായ നാട്ടു ചെടികളും കാട്ടു ചെടികളും. എത്രയോ തലമുറകളായി എത്രയോ കാലങ്ങളായി ആവര്‍ത്തിക്കുന്ന ഈ ഋതു വിലാസം നമ്മുടെ വസന്തവും ജീവിത ഭാഗധേയവുമായിരുന്നു.
പൂവിറക്കാന്‍ , പൂപ്പൊലി പാടാന്‍ പുത്തനുഷസ്സിന്റെ മഞ്ഞണിഞ്ഞ ആദ്യകിരണങ്ങള്‍ ഭൂമിയെ തഴുകും മുമ്പെ ഉണര്‍ന്നെണീക്കുന്ന ബാല്യത്തിന്റെ കുഞ്ഞു കാലുകള്‍.പൂക്കുടയേന്തി കാടും മേടും തൊട്ടുണര്‍ത്തുന്ന കൌതുകത്തിന്റെ തളിര്‍ വിരലുകള്‍. ഇനിയൊരിക്കലും ആവര്‍ത്തിക്കാത്ത അന്യമാകുന്ന കാഴ്ചകളായി, അനുഭവങ്ങളായി മാറുന്നു ഇവയൊക്കെയും. ഏറ്റവും സുന്ദരങ്ങളായ ഓര്‍മ്മയുടെ ഈ ഈടു വയ്പ്പുകള്‍ നമുക്ക് എവിടെയാണ് കൈമോശം വന്നു പോയത്.
